Ben içimden geçeni yaptım,
şehir elinden geleni.
Göğün göğsünden akın eden sisleri
hiç böyle telaşlı görmedim.
Fütursuzca yükseldi kuleler;
nefes alamadım, yine de ölmedim..
Minareler ne kadar şikayetçi, yalnız ve mağrur...
Bu şehirde en çok gözlerim ağrır.
Kuşları da vurur kasvet.
Ne yeşilliğin daveti kaldı
ne davete icabet!
Kuşları bile vurur
·
50 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.