Şiir deyince aklımıza hep aynı şairler gelir. Turgut Uyar, Cemal Süreya, Nazım Hikmet, Orhan Veli ve daha birkaç isim fazlası veya eksiği. Oysa Türkiye'de daha keşfedilecek o kadar çok şair var ki! Bunların pek çoğu da bugün belki isimlerinden fazla söz edilmeseler de yaşadıkları dönemlerde son derece meşhurdular.
Bugün "şiir severim" diyen pek çok kişinin belki ismini duymadığı şairlerden biri de Süreyya Berfe. Toplumcu şiirler de yazan, aşkı, yalnızlığı; özellikle yalnızlığı derinden hissettiren bir şair. Şiirlerinde karamsar tonların birkaç derece ağır bastığı şairin bu eseri 1965 ile 2005 yılları arasındaki toplu şiirlerini bir araya getiriyor.
Bu eserin baskısı uzun süredir bulunmadığından kütüphaneler dışında bulması biraz zor olsa da belki sahaf raflarından temin edilmeli ve o güzel Berfe soyadının mucidi Cemal Süreya, çok sevdiği Turgut Uyar gibi şairlerin rafında yan yana yer almalı.