Uşaq olanda istədiyimizi alanadək ağlayırdıq. Ac olanda ağlayırdıq ki, anamız yemək versin. Yorğun olanda ağlayırdıq ki, bizi yellədərək yatırtsın. Həmişə problemlərimizi həll etmək üçün ağlamışıq və bu, bir növ, ovsun kimi çalışmağa başlayıb. Təəssüf ki, çoxu hələ də istədiyini almaq və ya çarəsizliyini ifadə etmək üçün ağlamağın böyüklərə xas şəklindən istifadə edir - bunun adı şikayətlənməkdir.
Lakin barmaq sormağı və işıqda yatmağı tərgitdiyimiz kimi, şikayətlənmək vərdişini də tərgitməliyik.
·
175 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.