Həmin on gün ərzində anası nə zaman zəng vurub halını soruşurdusa, üzü gülürdü, uzanmış olsaydı, cəld oturardı, oturmuş olsaydı, ayağa durardı. Onun bu rəftarları mənə çox qəribə gəlirdi. Ona dedim:
-Həmid can! Axı anan sənin oturduğunu, ya da uzandığını görmür. Elə uzandığın yerdə, istirahət edə-edə də danışa bilərsən.
-Düzdür, anam yanımda deyil, məni görmür, bəs Allah necə? Allah yanımdadır və məni görür.
Sayfa 192Kitabı okudu
·
1 plus 1
·67 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.