Osmanlı’da en imtiyazlı sınıf ulema-din sınıfıydı. Mülklerini, dinsel kurumlar olan vakıflar-tekkeler haline getirirlerdi. Çünkü tekke ve vakıflar, devlet organlarının ve hatta padişahın bile el uzatamadığı tek kurumdu. Halk, tüm varlıklarını kaybetmek yerine, gelirlerinin bir kısmını bu vakıf ve tekkelere verirlerdi. Bu paraların sadece çeyreği tekkenin masraflarına harcanır artanı şeyh-müritlerin cebine girerdi.
·
35 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.