Balzac'la aram pek de iyi değildir, Goriot Baba romanı ile kendisine bir şans daha vermek istedim. Bilenler bilir, Balzac'ı Balzac yapan ağdalı dilidir biraz da. Bir kitap okurken farklı betimlemeler görmeyi, bazen bir cümleyi dönüp tekrar tekrar okumayı, o cümlelerin üzerine düşünmeyi severim. Balzac'ın romanlarında tüm bunlar mevcuttur ancak kendisinin, bilhassa da özel hayatındaki entrikalar dolayısıyla kadınlara olan bakış açısını hoş olmayan bir şekilde romanlarına, karakterlere de yansıttığını düşünüyorum. Vadideki Zambak romanıyla tüm bu düşüncelerimi perçinleyen yazar, beni Goriot Baba ile de şaşırtmadı. Romanda birçok farklı karakter var; hepsinin de kendisine ait apayrı dünyaları, şahsiyetleri... Yapıp ettikleri ve söyledikleriyle her biri hakkında bir kanaate varıyorsunuz; Paris'in, kadın erkek ilişkilerinin, zengin olma hırsının karakterler üzerindeki etkisine şahit oluyorsunuz ancak babalarına vefasızlık yapan; parayı, makamı, başkalarını babalarına tercih edip ona nankörlük eden yine kız evlatlar oluyor. Balzac'a dair bir ön yargı mıdır bilemiyorum ama bu beni rahatsız etti. Bir kız bir erkek çocuk da seçilebilirdi, belki bunu daha hakkaniyetli bulurdum. Goriot Baba'nın kızlarına olan haddinden fazla düşkünlüğü de okurken saç baş yolduran cinstendi. Bu düşkünlüğü tanımlayan tuhaf cümlelere de denk geldim, bu belki de çeviriyle ilgiliydi. Özetle Goriot Baba hayatın sillesini yemiş, dünyanın yükünü yüklenmiş, hepimizin hayatında en az bir kere karşılaştığı ya da karşılaşacağı, kimseciklere zararı dokunmayan "mezar taşına iki öğrencinin parasıyla gömüldüğü yazılan" (sf. 265) bir karakter, konusu itibariyle de aşina olduğumuz bir hikaye. Romanda bambaşka temalar arayanlar için tavsiye edeceğim bir kitap değildir ama alışılagelmiş bir konuyu daha ağır bir dille okumak isteyenler için ideal bir roman olacaktır.

Goriot BabaHonore de Balzac · Can Yayınları · 201714,9bin okunma

·

58 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Hilâl