‘İyilikle kötülüğün nerede başlayıp bittiği konusunda kafası hep karışıktı.’ Ayfer Tunç’un son çıkardığı romanı, benim yazara ait okuduğum ilk kitabı oldu. Kalabalıklar içinde yalnızlığa bırakılan bir kızın hikayesi bu. Düşünün; adı ile anılmayan, varlığı en başta ailesi tarafından görülmeyen, toplum tarafından ötekileştirilen bir kız… Kitap boyunca adını öğrenemediğimiz, çevresi tarafından basma kalıp düşüncelerden ötürü kuru kız diye çağrılan bir kız. Küçük yaşta annesini kaybeder, akabinde hasta babasını… Erkek kardeşi ile uzun bir süre beraber yaşarlar ta ki kardeşi kalp krizinden ölene dek. Okurken en çok bu iki kardeşin bölümleri ilgimi çekti. Kuru kızın erkek kardeşine olan itaatkârlığı beni biraz da öfkelendirdi açıkçası, altında yatan derin soyutlanmalar var ama bunu burada açıklayamayacağım. ‘Aptal olmak üzücüydü ama aptal görünmek özgürlüktü.’ Kitapta yer alan bu cümle aslında kitabı özetler nitelikte. Etrafındaki insanlara aptal gibi görünerek bir savunma mekanizması geliştiren bu kız aptal değildi salt topluma karşı en güçlü silahını kullanıp kendini insanlardan soyutlayarak dünyasında gelişme katetiyordu. Kardeşinin ölümünden sonra ilk cesur adımını attı ve dünyanın sonu olan Arjantin’in Ushuaia eyaletine gitti (Biraz büyük bir adım olmuş bence ama) Düşünüyorum da acaba kardeşi ölmeseydi hayatının akışı nerede son bulurdu, bu hiçlik dünyasında? Yazarın toplumsal eleştirileri betimleyerek yazdığı bu roman su gibi akıp gitti benim için. Keyifle okudum ve öneriyorum. Okuyacaklara şimdiden keyifli okumalar.

Kuru KızAyfer Tunç · Can Yayınları · 20233,431 okunma

·

118 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Yıldız Çelikhası