“…yazgıyla tartışmam boşunaymış
Alay ediyormuş o benimle!…” (s.130)
“Sende, geçmiş yılların acılarını seviyorum
Ve yıkılıp giden gençliğimi.” (s.61)
Ben de çok geç tanıdığımı düşünüyorum Lermontov’u. Ataol Behramoğlu çevirisi oluşu daha da anlamlı kıldı Lermontov kalemini çünkü bir şairin dilinden bir şair iyi anlıyor. Şiir ruhunu kaybetmiyor o zaman. Severek okuduğum bir şiir kitabı daha oldu.
Emeğine ve fikrine sağlık yine kitaba yakışır bir inceleme yazmışsın. 👏🏻