Felsefe`de Tanrı
Mitolojilerde ve dinlerde önemli rol oynayan bu kavram, felsefede çeşitli açılardan ele alınır:
1) Evrenin ve varolanların açıklanmasını sağlayan bir ilke olarak,
a- Tanrı, varlıkların içindeki tözdür (cevherdir), özdür, temeldir; varolanlarla bir ve aynı şeydir ("tümtanrıcılar"ın görüşü),
b- Tanrı, evreni, bu evrenin dışında bulunan ve onu aşan (aşkın) bir neden olarak yaratmıştır; evrenden bağımsızdır ve evren onun yapıtıdır,
c- Tanrı, evrenin amacıdır, ereğidir; evren ona yönelmiştir,
d- Tanrı, evrendeki düzenin ilkesi ve kaynağıdır; insanın akıl ve düşünme gücü; düşünce ile varolan şeyler arasındaki uygunluk (doğruluk) Tanrıdan gelir, onun tarafından sağlanmıştır.
2) Etkin bir varlık olarak,
a- Tanrı, insanlıktan yüksek bir varlıktır; buyruklar verir vaatlerde bulunur; kendisine yakarılır ve gerekirse yakarışları kabul eder. (Bu anlamda, dinsel yan ağır basmakla birlikte, bazı felsefelerde bu çeşit bir tanrı anlayışına da rastlanır),
b- Tanrı, ahlakın ilkesi ve güvencesidir, temelidir. Ahlaksal davranışlar, kişisel bir varlık olarak düşünülen ve hesap verilmesi gereken bir Tanrı tasarımına dayanır. (Bu Tanrı kavramına, dinsel ya da mistik yanı ağır basan ahlak felsefelerinde rastlanır.)
Sayfa 247 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
·
1 artı 1'leme
·47 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.