Hiç iyi bir etkiyle başlamadım kitaba. Gerek konuşma dili olsun, gerek baş karakterin herşeyden böyle keskin nefreti olsun bana acayip itici gelmişti. En fazla iki günde okunabilecek bu kitabı bir türlü bitiremedim bu yüzden. Artık fikrimin değişmeyeceğinden emin olarak sonlara geldim derken herşey değişti. Bu nefret neden anlıyorsunuz.. Bu yılmışlık neden anlıyorsunuz.. Hiçbir duyguda sabit duramamayı anlıyorsunuz.. Bütün bunlara rağmen çocuklara olan o saf sevgiyi de anlayıp sonuna kadar da hak veriyorsunuz. İnsanlar kötü; insanlar acımasız, merhametsiz, kırıcı... Bunları görüp sindiremeyen karakterimiz nasıl savaş vereceğinin yolunu bulamıyor. Henüz çocuk denecek bir yaşta üstelik.. İzole bir hayat hayalini okuduğum yerde bunlar dank etmeye başladı ve beni etkisi altına aldı. Devamında aldı götürdü eseri zaten. Meslek hayali aslında içinde olduğu durumu daha net gözler önüne seriyor. Üstünde uzun süre duraklatan satırlar oldu: "..hep, büyük bir çavdar tarlasında oyun oynayan çocuklar getiriyorum gözümün önüne. Binlerce çocuk, başka kimse yok ortalıkta -yetişkin hiç kimse, yani- benden başka. Ve çılgın bir uçurumun kenarında durmuşum. Ne yapıyorum, uçuruma yaklaşan herkesi yakalıyorum; nereye gittiklerine hiç bakmadan koşarlarken, ben bir yerlerden çıkıyor, onları yakalıyorum. Bütün gün yalnızca bu işi yapıyorum. Ben, çavdar tarlasında çocukları yakalayan biri olmak isterdim." Bu bunalıma düşmesinler, yetişkinlerin dünyasında yitmesinler... İşte bu sebeplerden ötürü sonuç olarak bittiğinde iyi bir iz bırakmış oldu. Sonuna kadar sabırla okumayı tavsiye ederim. Belki sevmezsiniz yine, belki de fikriniz değişir belli mi olur. Çünkü bu öyle bir kitap.

Çavdar Tarlasında ÇocuklarJ. D. Salinger · Yapı Kredi Yayınları · 202159bin okunma

·

343 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.