Keşke devamı olsaydı diyorsunuz eserin sonuna gelince. Tıpkı Bozkurtlar kitabı gibi Atsız bu başyapıtında da olayları film misali gözlerinize sunuyor. Selim Pusat, Ayşe Pusat, Leyla MUTLAK, Güntülü... Hepsi kanlı canlı birer insan sanki. Kitabın son bölümünün her şeyin başlangıcı olduğunu söylersek de pek yanılmış olmayız. Yüzyıllardan gelen bir melodi gibi "Izdırap çekiyorum; sen de beni seviyor musun?" "Sus, sus, ben de ızdırap çekiyorum!"...
