Ben hiçbir zaman dünyayı umursamadan hayatın tadını çıkarabilen rahat bir insan olamadım.O yürek yok bende.Her zaman ahlak duygusuna sahip bir insan sandım kendimi,çünkü geçirdiğim tatlı anlar-tam deyimi bu-yüzünden ortaya çıkan sorunların üstüne üstüne gidip onlara bir çözüm bulacağım yerde,bir takım kuruntulara kaptırdım kendimi.
Bir zamanlar bana bir dahi olduğum inancını veren estetik etkenlerin yarattığı manevi korkudan duyduğum rahatlığa kendimi yeniden sokmak istemiyorum.Böyle bir durumdan henüz kurtulmuş değilim.