Sevád b. Gaziyye (ra) ensârın gençlerindendi. Bedir Gazvesi sirasında Resülullah (sas) askerlerini bir saf haline getirmeye çalişıyordu. O anlarda, safin insicaminı bozan Sevad'i uyardi: "Ey Sevâd! Bir adim geriye çık!" dedi. Sevâd verilen emri yerine getirdi. Bir adim geriye çikarak safi düzeltti Allah Resulü safin bir ucundan diğer ucuna dönünce bir baktı ki Sevad yine bir adım öne çıkmış, uyarısinı yeniledi: "Ey Sevåd! Bir adim geriye çık!” Sevâd söyleneni yeniden yaptı. Allah Resulü yine safin ôte ucuna gitti, dönerken bir de baktı ki Sevad yine bir adım önde. Efendimiz (sas) biraz gadaplandi, elindeki asayı Sevâd'in açık karnına ittirerek ve birazda sertçe "Sana geri çık demedim mi?" dedi. O anlarda Sevâd gözleri dolu dolu olarak "Yå Resûlallah! Canımi acittın, asa ile karnima ızdırap verdin! Seni hakla ve adaletle gönderen Rabbim adina kısas isterim! dedi. Gadaplanan Rahmet Peygamber'i bir anda yumuşadı, asayı Sevâd'a uzattı ve karnını açtı, "Haydi sen de benim karnıma vur! Kisas ise kısas, hadi sende aynisını yap!" dedi. Sevâd zaten o ani bekliyordu, eğildi ve Allah Resülü'nün karnını defaatle öptü. Efendimiz (sas) Sevâd'ı ayağa kal dirdi, bir de baktı ki Sevåd gözyaşları içerisindeydi. Efendimiz (sas) merakla Sevad'a sordu: "Ey Sevad neden böyle yaptın?" Sevâd dedi ki: “Yå Resûlallah! Biraz sonra savaş başlayacak, başıma ne gelecek bilmiyorum, bundan dolayı istedim ki bu dünyadan son nasibim senin mübarek bedenine kon durduğum bir öpücük olsun. Istedim ki bu dünyadan son nasibim bedenimin, bedenine değmesi olsun.
Sayfa 473Kitabı okudu
·
55 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.