• Ölçülü kal sevginde, kaptırma kendini
Arzunun belalı akışına.
• Ne borç ver ne de borç al; çünkü borç vermek Çok kez hem paranı yitirmektir hem dostunu. Borç almaksa tutum gücünü yıpratır. Her şeyden önce de kendi kendinle doğru ol O zaman, gece gündüze varır gibi, Sen de aldatmaz olursun kimseyi.
• Ama kanun baskısına alınması doğru olmaz: Kafasız kalabalıklar seviyor kendisini: Akıllarıyla değil ki, gözleriyle seviyorlar, Onun için suçu değil cezayı ağır bulurlar.
• En acı söz ninni gibi gelir sersemin kulağına.
• Kötü bir illete tutulan da böyle yapar, Duyulur da ayıplanırım korkusuyla İliklerine kadar çürümeye katlanır.
• Tabiatı bile değiştirir neredeyse alışkanlık. Şeytanı dizginleyebilir, yaman bir güçle, İçimizden büsbütün atabilir de.
• Çamurlu, pis yollarında bu dünyanın Altın dolu eller adaleti yanıltabilir, Kanunları satın aldığı çok görülmüştür Cinayet kanlarına bulanmış kazançların
• İnanıyorum söylediğini candan söylediğine, Ama bugünkü karar yarın bozulur çok kez Hafızanın kulu olmaz kararımız, Çabuk doğduğu için büyümeden ölür, Nasıl ki ham meyve dalında durur da, Oldu mu kendiliğinden düşüverir yere. Kendi kendimize verdiğimiz sözü tutmak, En çabuk unuttuğumuz şeydir, ne yapsak. Tutku bitti mi, istem de biter gider, Ateşli sevinçler de kederler de Yeminleri yakarlar kendileriyle birlikte. Sevincin en coştuğu yerde dert en çok yerinir, Bir dokunmada dert sevince döner, Sevinç dertlenir.
Madem bu dünya bile yok olacak bir gün Sevginin bitmesine insan neden üzülsün? Sevgi mi kaderi kovalar, kader mi sevgiyi? Daha kimseler çözmedi bu bilmeceyi.
(---)
İsteklerimiz öyle çatışır ki kaderimizle Bütün kurduklarımız yıkılır gider. Düşünceler bizim, olaylar bizim değiller. Sen yine bir daha evlenmeyeceğine inan, İnancın değişir kocan öldüğü zaman.
• Var olmak mı, yok olmak mı, bütün sorun bu! Düşüncemizin katlanması mı güzel, Zalim kaderin yumruklarına, oklarına, Yoksa diretip bela denizlerine karşı Dur, yeteri demesi mi? Ölmek, uyumak sadece! Düşünün ki uyumakla yalnız Bitebilir bütün acıları yüreğin, Çektiği bütün kahırlar insanoğlunun. Uyumak, ama düş görebilirsin uykuda, o kötü! Çünkü o ölüm uykularında, Sıyrıldığımız zaman yaşamak kaygısından, Ne düşler görebilir insan, düşünmeli bunu. Bu düşüncedir uzun yaşamayı cehennem eden.
Kim dayanabilir zamanın kırbacina? Zorbanın kahrına, gururunun çiğnenmesine, Sevgisinin kepaze edilmesine, Kanunların bu kadar yavaş Yüzsüzlüğün bu kadar çabuk yürümesine. Kötülere kul olmasına iyi insanın Bir bıçak saplayıp göğsüne kurtulmak varken? Kim ister bütün bunlara katlanmak Ağır bir hayatın altında inleyip terlemek. Ölümden sonraki bir şeyden korkmasa, O kimsenin gidip de dönmediği bilinmez dünya Ürkütmese yüreğini? Bilmediğimiz belalara atılmaktansa Çektiklerine razı etmese insani? Bilinç böyle korkak ediyor hepimizi: Düşüncenin soluk ışığı bulandırıyor Yürekten gelenin doğal rengini. Ve nice büyük, yiğitçe atılışlar Yollarını değiştirip bu yüzden. Bir iş, bir eylem olma gücünü yitiriyorlar.
• İnanmamalıydınız bana. Çünkü doğruluğu ne kadar aşılarsan aşıla, çürük kökümüze bizim, eski meyvenin tadı gitmiyor kolay kolay! Sevmiyordum sizi.
...
Aşağılık herifleriz hepimiz; İnanma hiçbirimize
• Melek yüzü, din iman kisvesi takınıp Şeytanı bile kafese koyabilir insan.
• Ama sağlam insan, nasil cenneti de verseler Dinlemezse aşağılık cümbüşlerin çağrısını, Çürük insan, meleklerle sarmaş dolaş da olsa Bikar göklerdeki yatağından, Can atar iğrenç pisliklere...
• İnsanın kendisi için de böyledir bu; Çok kez bir kusur olur yaradılışında, Suçu da yoktur bunda, Kendi seçmemiştir çünkü doğuşunu. Olur a, pek aşırı bir öfkeye kapilip Aklın duvarlarını yıkar geçirir, Ya da ciğerlerine işlemiş bir alışkanlık Gelir berbat eder en güzel davranışlarını. Evet, tabiatından ya da bahtından gelen Bir tek kusurla damgalandı mı insan Başka değerleriyle bir melek olsa, Bir insanın olabileceği kadar büyük olsa,Yalnız o kusurundan ötürü Düşer insanların gözünden. Bir damla kötülük en soylu varlığı Lekeler ve yıkar bile bazen.
• Kısacası, Ophelia, inanma yeminlerine. Kılıkları başka, kendileri başka Çöpçatanlar gibidir bu yeminler, Aslında çirkin istekler peşindedirler. Kutsal biçimlere bürünmeleri Daha iyi aldatmak içindir insani. Son sözüm şu açıkçası: Bundan böyle Bir dakika bile, şerefinle oynayıp, Buluşmanı, konuşmanı istemiyorum onunla, Gözünü aç!
• Herkese kulağını ver, sesini verme. Herkese akıl danış, kendi aklını sakla. Kesenin elverdiği kadar iyi giyin, Zengin ama gösterişsiz olsun giydiğin. Çünkü kıyafet insanın mihengidir çok kez
• Ah bu katı, kaskatı beden bir dağılsa, Eriyip gitse bir çiy tanesinde sabahın! Ya da Tanrı yasak etmemiş olsa Kendi kendini öldürmesini insanın! Tanrım! Ulu Tanrım! Ne bunaltici, ne berbat, Ne tatsız, ne boş geliyor bu dünya bana! Ah ne iğrenç, ne iğrenç! Bakımsız bir bahçe ki Azgın bitkileri tohuma kaçmış, Pis, kaba ne varsa tabiatta sarmış içini
LaertesKitabı okudu
·
234 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.