Bir keresinde ashabdan üç kişi, Hz. Peygamber'in (sas) eşlerine gelerek onun gün ve gecelerini nasıl geçirdiğini, evde nasıl ibadet ettiğini sorarlar. Onlar da Resûlullah'ın özel yaşamı hakkında birtakım bilgiler verirler. Peygamberimizin yaptıklarını kendileri için azımsayan bu kişiler, "Biz nerede, Resûlullah nerede? Allah, Peygamberi'nin geçmiş ve gelecekte işlemesi muhtemel bütün günahlarını affetmiştir. Oysa biz öyle miyiz?" dedikten sonra kendi kendilerine şöyle söz verirler: Biri; "Bundan böyle ben, bütün gecelerimi ayakta, yani sürekli namaz kılarak geçireceğim." der. Diğeri; "Ben de bundan böyle günlerimi oruç tutarak geçireceğim." der. Öteki ise "Ben de bundan sonra kadınlardan ayrı yaşayacağım, yani hiç evlenmeyeceğim." der. Bu üç kişinin sözleri Peygamberimize ulaşınca Resûl-i Ekrem (sas) Mescid-i Nebevi'de bir konuşma yapar. Konuşmasında şunları söyler: İçinizden bazılarının şöyle şöyle dediğini duydum. Bunlar, böyle söylemekle ne demek istiyorlar? Şunu çok iyi bilin ki ben sizin aranızda Allah'a en fazla saygı duyan, günahlardan en çok kaçınıp sakınan (en fazla takva sahibi olan) ve Allah'tan en çok korkup çekinen kimseyim. Buna rağmen ben kimi günler oruç tutar, bazı günler de tutmam. Gecenin bir kısmında namaz kılar, bir kısmında ise yatar uyurum. Kadınlarla da evlenir, helal ve meşru dairede onlarla beraber olurum. İşte benim sünnetim budur. Her kim, benim bu yolumu terk eder ve ondan yüz çevirirse, o benden değildir."
Sayfa 39 - Mâide 5/87: İbn Ebi Hâtim, IV, 1187; Buhârî, "Nikah", 1; Müslim, "Nikâh", 5.Kitabı okudu
·
137 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.