Nübüvvet, peygamberlik demektir. Peygamber kelimesi Farsça bir kelime olup "haber getiren, elçi ve aracı" anlamına gelir. Terim olarak; Allah'ın kulları arasından seçtiği, emirlerini, yasaklarını, insanların dünya ve âhiret saadetlerine vesile olacak şeyleri vahiy yoluyla kendisine bildirdiği ve bu vahiyleri insanlara ulaştırmakla görevlendirdiği elçiye peygamber denir. Arapçada, peygamber kelimesinin karşılığı olarak resul ve nebi kelimeleri kullanılır.
Resul; bir kitap ve şeriatla gönderilen peygamber; Nebi ise, Allah'tan vahiy almakla beraber, toplum hayatındaki kurallar, kanunlar yönünden kendisinden önceki resulün şeriati ile amel eden peygamber demektir.
Musa (as)'dan sonra İsrail oğulları içinden çıkan -Davud ve Süleyman (as) gibi- peygamberler, Musa (as)'ın şeriatıyla amel etmişlerdir. Bu konuda bir ayet şöyledir: "İçinde hidayet ve nur olan Tevrat'ı biz indirdik. Kendilerini (Allah'a) vermiş olan nebiler onunla Yahudilere hükmederlerdi." (Maide, 44)
Sayfa 67 - Süeda Yayınları
·
19 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.