Kozmos aykırılıklardan biçimlenmiş bir eser olarak ortaya çıkar. Burada her şey kendi tezadından izler taşır ( içi birbiriyle alakasız mikro olayların kaosuyla kaplanmış tutarlı olay örgüsü içi saçmalıklarla kaplanmış mantıklı konuşma), iki temel sorunsal motif ( epistemolojik ve psikolojik) birbirine nüfuz eder ve karışır. Dahası, eser iki parçaya ayrılır: kompozisyon merkezinde beklenmedik biçimde yeni olay örgüsü düzeni ve yeni anlamlar sistemi doğar.
