Belki o kadar da değerli değilsindir
Son 20 yıldır popüleştirilmiş bir psikolojik yaklaşım var: "Sen değerlisin", "özelsin", "biriciksin", "kıymetlisin" "müthişsin". Her yerde kişinin kendisinin ne kadar kıymetli olduğu, herkesin özel olduğu, bunu görmesi ve farkındalık kazanması ile alakalı yazılar, psikolojik yaklaşımlar, post-it ler yayımlanıyor. Ben buna psikolojik polyannacılık diyorum. Hayatlarıyla alakalı çözümsüzlükleri olan insanlara özgüven kazandırmak amaçlı enaniyet pompalıyor. Evet bu bildiğin enaniyettir. Sen adama, sen var ya çok özelsin diyorsun; sokakta, iş hayatında, yolda, her şey o insanın o kadar da özel olmadığını bağırıyor. Bu nasıl saçma bir motivasyondur abicim. Herkesin özel olduğu bir yerde kimse özel değildir. Özel olmak standartlaşmak haline gelmiştir. Bakın dünyada 7 milyara yakın insan var. Senden 7 milyar tane daha var yani. Eee seni özel kılan nedir? Sorsam cevap veremezsin.
Şimdi hayatın getirdiği onca sıkıntı karşısında oturup kendinle yüzleştiğin bir anda ya ben değerli değil miyim diye soruyorsun ya... Ben değerli miyim, değersiz miyim? İkisi de değil aslında. Değerli olmak önemli değildir :) Yaşamak için değerli olmana gerek yoktur. Hayat seni ne duruma sokarsa soksun, bir şeyi yapmak için değerli, kıymetli olmana gerek yoktur. Değer, sen değil senin ürettiğin bir şeydir. Önemli olan değerli olmak değildir. Değer üretmektir. Hayat, daha doğrusu "doğa" varlıkların tek başlarına önemi olmadıklarını, kollektif bir beraberlik içerisinde herkesin bir "anlamı" olabileceğini ve bu anlamın diğer insanlarla ve varlıklarla bir bütün olarak kazanılabileceğini haykırır. Ben özelim diyerek bir kenara geçip değer beklersen daha çok kırılırsın. Yaşam, herkesin hayata katılımıyla değerli değil ama anlamlı bir birlikteliği olabileceğini gösterir. Hayvanıyla, insanıyla yaşam muazzam bir mekanizmadır. Hiç bir şey özel, biricik falan değildir. Tam tersine birisi ölür, diğeri doğar, hayat boşlukları sizin duygu ve düşüncenize rağmen doldurur. Önemli olan birey değildir, yaşamın kendisidir. Kendisini ileriye taşımak isteyen bir insan kendisini yaşama dahil eder. Yaşama katılırsan ilerlersin.
Batı medeniyetinin temeli kapitalizmdir. Ekonominin dönmesi için satın almaya, bunun sağlanması için ise insanların "ben buna değerim" demesi gerekir. Ben bunu almalıyım, bu tatili yapmalıyım, şu evde oturmalıyım... Gerçekten bu şeylere ihtiyacın olup olmaması umurunda değildir. "Ben özelim ve buna değerim" der geçersin. İnsanın hatta kainatın kuralı, varlıkların arzularının peşinden koşarlarsa hüsrana uğrayacakları, önemli olan ihtiyaçları olduğudur. Binlerce yıl önce yazılan Upanishadlar dan tutun da psikanalize, aklın tüm farklı metodları hep aynısını söyler: Önemli olan ihtiyaçlarındır. Bunlara odaklanırsan rahat edersin. Önemli olma isteği bir arzudur ve sonu yoktur. Daha özel olmalıyım, en özel olmalıyım, daha çok özel olmalıyım dersin. Ama hayat sana hastalıklar, ayrılıklar, sıradanlıklar, inişler ve çıkışlar armağan etmiştir. Madem özelsem neden özel olmadığımı sürekli hayat yüzüme vuruyor dersin. Deme :) Kimse özel değildir ve olmaya gerek de yoktur.
Özgüven, bir şeyi kendi gayret ve çabanla kendi başına aştığın zaman gelişir. Ben özelim diyerek öz güven kazanılmaz. O özgüven balon gibi anında patlayabilir. Özgüven fiillerle, davranışlarla kazanılır. Düşüncelerin davranışlara yön verdiği kısmen doğrudur. Aslında davranışlar düşüncelere daha çok yön verir. Bir şeyi yaptığın için öyle düşünürsün. Koskoca davranışçı psikolojik yaklaşımın da temeli budur. Bir şeyi yapmanın yolu onu yapmaktır. Yapabileceğine, yaptığında
inanırsın. Özgüven kazanmak için de cesarete, adım atmaya, denemeye ihtiyacın vardır. Kendi kendine değer biçmenin fayda edeceğini sanmıyorum :)
··
2 artı 1'leme
·1.846 görüntüleme
Kalemine, emeğine sağlık hocam. Ne mutlu sana ve bu farkındalıkla yaşayanlara.
Güzel bir yazı olmuş, herkesin özel olduğu yerde hiç kimse özel değildir çok doğru bir söz. Emeğinize sağlık.
ve yıllar sonra gerçeğe toslayacak olan biricikler sürüsü ...
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.