çok iyi şartlar altında çok niteliksiz öğretmenler yetişiyor, ben bunları evire çevire dövmek istiyorum. tabii sadece öğretmenleri değil, öğrencileri de iyice bir pataklamak da istiyorum. böyle yerde iyi bir yuvarlanacaklar ama.
dünyanın en mutlu çocuklarının sırrını düşünüyordum, bir ihtimali buldum. tavizsizlik. öyle net duruşlarla karşı karşıyalar ki, o belirsizlikten uzak olmaları zaten onları mutlu ediyor. kanaatkarlık böyle yerleşmiş çocuklara, mutluluğun anahtarını çevirmişler resmen.
bizde ne oluyor? önce hayır diyoruz, sonra krize girene kadar ağlıyorlar evet diyoruz. yani çocuk mutsuz olmadan asla hiçbir şeyi elde edemeyeceğini de zihnine işliyoruz. sonra da tabii bir şeyi elde etmek için iradesiz bir hayvan olduğunu da hissettiriyoruz. bu sırada bizi kukla gibi oynattıklarını düşünüyoruz. eh biz de az oynamıyoruz, baya mala çeviriyoruz. iradesini mahvediyoruz, kendi başına karar almasını imkansızlaştırıyoruz.
saygı göstermeyi asla bilmiyoruz, tabii saygı görmeyen çocuklar da saygı gösteremiyor. zaten öyle zor ki burada suçlu bulamıyorum. ama hepsinden rahatsız oluyorum.
başlangıç düzeyinde türkçe kullanmak beni çok mutlu etti. bu kadar.
·
284 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.