Gözleri Dolduran Bir Anı
Sıffin'in ardından Abdullah b. Amr bir gün Mescid-i Nebevi'de Ebüd-Derdâ ile otururken Hz. Ali'nin oğlu, cennet gençlerinin efendisi Hz. Hüseyin geldi. Abdullah b. Amr: "Cennet gençlerinin efendisi geldi. Yeryüzünde onun kadar hayırlı bir insan yoktur ve ben ona hayranım. Onu çok seviyorum ama o bana küs." dedi. Ebü'd-Derdâ, Hz. Hüseyin'in neden küs olduğunu sordu. Abdullah b. Amr, Hz. Hüseyin'in Siffin Savaşı'ndan beri kendisine küs olduğunu söyledi. Bunun üzerine Ebü'd-Derdâ, Hz. Hüseyin ile Abdullah b. Amr'ı barıştırmak üzere aracı oldu.Ertesi gün Ebü'd-Derdâ, Abdullah b. Amr'ı alıp Hz. Hüseyin'e götürdü. Hz. Hüseyin, Ebû'd-Derdâ ile konuştu ama Abdullah b. Amr'ın yüzüne hiç bakmadı. Ebü'd-Derda: "Ey Hüseyin! Dün sen mescidden içeri girdiğinde Abdullah b. Amr senin için: 'Vallahi Hüseyin şu an için yeryüzünde yaşayan mü'minlerin en hayırlısıdır.'dedi." Hz. Hüseyin, Abdullah b. Amr'a dönerek bu sözü söyleyip söylemediğini sordu.Abdullah b. Amr: "Söyledim." dedi."Benim babam benden daha hayırlıydı.Niye babama karşı savaştın?" deyince Abdullah b. Amr hemen ağlamaya başladı. "Vallahi, haklısın Ey Hüseyin! Ama dinle beni. Beni oraya getiren şeyi öğren, sonra ne dersen de.Vallahi gelmiyordum. Gelmemek için de direndim. Babam Amr b. As, Efendimiz'den (sas) duyduğu bir hadisi söyledi. Babaya itaat noktasında Efendimiz (sas) benden söz almıştı. O söz havada kalmasın diye savaşa geldim ama ne kılıç, ne mızrak, ne ok kullandım. Sadece orada bulundum. Beni buraya getiren sadece buydu." Bunu duyan Hz. Hüseyin: "Peki, ben de seni affettim." dedi. Ebü'd-Derda: "Sarılma vakti gelmedi mi?" dedi. On beş yaş büyük olan Abdullah b. Amr, Hz. Hüseyin'in eline doğru eğildi. Hz. Hüseyin elini vermedi, kucaklaştı ve o küskünlük orada bitti. [Taberânî, el-Mu'cemü'l-Evsat, III, 77, 78]
Sayfa 68-69 Abdullah b. AmrKitabı okudu
·
23 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.