Uzak firarileriyiz yorgun hayatların/İçimizde yaman bir sancı
Çığlığımızı bıraktığımız bu gök/Çorak sokakları bu kentin
Yaralarımızı derinleştiren bu buhran/Ve en afili kederler
Yalnızlarıyız metropollerin...
Kırık sevinçlerle yarınlardan/Ellerimiz kayıyor durmadan
Tenimizde buruk bir belâgat /Kifayetsiz şiirlerin mısraında
Hayatlar bırakıyoruz darmadağın.
Usumuzda sancılar kirli çağda/Yalnızlığımız dahi çürüyor biteviye
Viraneliğin ve suskunun derin virdinde/Zikirler nakşediyoruz ruhlarımıza
Ölüm ki katran karası nikotin
Kanıyor tenimizdeki adresler/Yığınla kederler ellerimizde
Devrilen ruhlar çağında
Yüzüm sabah seheri telaşında
Hafıza zehir,
Akıl tutkal,
Sevda yalan...
Ma'suk, aşk ve âşık, her üçü de bu makamda birdir.
BU MAKAMA VISAL SIĞMAZKEN HİCRANIN NE İŞİ VAR..