Yazmayıda unutuyor insan
Yalnız kalınca bir başına
Aslında çok şey yazacakken
Hiç bir şey dökülmüyor dudaklarından
Kalem elinde öylece duruyor
Bir şeyleri anımsıyor
Bir şeyleri düşünüyor
Tam şiire başlayacak eli titriyor
Tutamıyor kalemi düşürüyor
Sonra sessizce gözlerden yaşlar akıyor
Aslında çok şey yazacakken
Kitleniyor kalbi