Yatağa döndüm. Tolstoy, yanı başımda... Birkaç defa dönüp durdum. Nihayet aldım kitabı. Kaldığım yerden devam ediyorum yeniden. Karşılıklı konuşmaya başladık iki satır sonra. Az önce kaybolan zihnimi yakalamıştı kitap. Dilimdeki sözleri okuyorum. Nabzım yükseliyor, kalp atışlarımı duyuyorum. Korkularım orada öldürecekti beni. Nefesim tıkandı. Hemen bir başka sayfaya koyduğum ayracı çıkardım. Hiç bakmamıştım ona. Neydi bütün bunlar, tesadüf mü yoksa gece düşlerimin tehlikeli tuzakları mı?