Kitabın en güzel ve en son cümlesi
"Benim vazifem duaya açılan avuçlarımda, beni yardıma taşıyacak imkânları aramaktı. İmkânlara dokunmak ve onu emekle hak etmekti." diyerek dipsiz kuyularda sandalyesiyle ayağa kalkıyor ve adeta yumuşak bir tonda şöyle haykırıyor: "Heey, engelsiz koş(a)mayanlar! Her şey mümkün ve /fakat engel/sizsiniz!!! Şahid ol ya Rab, şahid ol ya Rab, şahid ol ya Rab!..."
Sayfa 160Kitabı okudu
·
14 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.