Hüseyniye-i İrşad'da bir soru gündeme getirdim ve çocuklara sordum. Birkaç kişi cevap verdi; onlara hayır dedim. Bir fikir çarpışması çıkarmak istediğim için cevap vermiyordum. Velayet yanlısı müminlerden biri itiraz etti. Bir şahıs kalktı ve önce benim hemen cevap vermemi ve herkesi rahat bırakmamı istedi. Ben dedim ki: Beyefendi, ben herkesi rahatlatmak için gelmedim, ben rahatları rahatsız etmeye geldim. Ben esrar ve eroin miyim ki herkesi rahatlatayım. Ben yazılı cevapları olanlardan değilim. Eğer birisi gerçekten bir hizmet yapmak istiyorsa, rahat insanları rahatsız etmeli, suskunları konuşur, uysalları hareketli hale getirmeli, donuk insanlar arasında karşıtlık ve mücadele çıkarmalıdır. Vallahi bu insanların arasında şüphe yaratmak, kesin bilgi meydana getirmekten bin kat daha büyük hizmettir. Çünkü bu şekilde fertlere telkin ve şırınga edilen o kesinlik, uyuşturucu maddedir. Böyle bir kesinliğin değeri yoktur. Böylesi bir kesinliğe tutulmuş yedi yüz milyon Müslümanımız vardır ki iki paralık değerleri yoktur. Ancak şüphe, kalp titremesi, sarsılma, ızdırap ve dertten sonra meydana gelen şeyin değeri vardır.
Sayfa 68 - FecrKitabı okudu
·
25 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.