Sema Kaygusuz’un 2016 Yunus Nadi Roman Ödülü’nü alan Barbarın Kahkahası 2019 yılında dördüncü baskısını da Metis Yayınlarından yaptı. Kısa kısa bölümlerden oluşan -sıradan bir okur için öyle görünmese de- tabiri caizse jilet gibi keskin bir roman. Tıpkı kapağına taşıdığı görselde yer alan Mario Dilitz’in, saflığın ve sıradanlığın içindeki karmaşıklığı ve hoyratlığı betimleyen heykeli kadar. Roman, evrenini bir sahil kenarındaki Mavi Kumru Moteli’nde kurar. Otel sakinleri her otelde görebileceğimiz kişiler olmaları ile sıradandır fakat aynı zamanda dikkat edildiğinde görülür ki bu sakinler toplumun farklı kesitlerinden insanlar olarak sanki konsantre bir örnek toplum modelidir. Kalabalık ve gürültülü ataerkil aile, birkaç çekirdek aile, bir kadın ve bir erkek sevgili, sevgili olmanın tüm şartlarını henüz yaşamadıkları ima edilen ve sanki toplumda yer bulamamışçasına vakitlerinin tamamını iskelede geçiren iki erkek, görmüş geçirmiş ve eğitimli bir yalnız kadın; otel yetkilisi ve çalışanları ile kendi sosyal evreninde tatilin sıradan gündemini yaşayan bir topluluktur bu. Çok sesli havası ile karnavalesk bir roman olduğunu düşünsek de bütün bu topluluğun belki de odak noktasında eril kimliğinin ispatının derdinde olan ve haylaz diye nitelendirmenin yetersiz kalacağı 12 yaşındaki Ozan yer alır. Yazarın, sosyal mesaj verebilmek amacıyla ve aslında biraz da hayatı eleştirisini anlayabilmemiz için kullandığını düşündüğüm karakteri Eda (genç sevgililerden) kadının toplumdaki yeri üzerine o cesur konuşmasında Freud’u, eleştirse de roman Freudyen bir altyapıya rahatça oturmaktadır. Aynı noktadan bakarak şüphesiz ki feminist eleştiriye de uygundur. Bunu söylerken sadece Eda’nın fikirleri değildir bize dayanak olan. Aynı zamanda romanda sadece birkaç cümleyle sesini duyduğumuz ancak varlığını hep hissettiğimiz, zaman zaman onun için endişelendiğimiz Ozan ve onun sessizce ve acımasızca gerçekleştirdiği eylemleridir okura bunu düşündüren. Ayrıca yazarın gerçek hayatta yaşadığımız bazı tecavüz olaylarına yaptığı göndermeler de bunu destekler. Tüm bunların yanında bir deontolog olan Simin’in kaleminden “büyümüş de küçülmüş yanlarımız” ile “küçülmüş de büyümüş yanlarımız”ın aynı pınardan beslendiğini okuruz. Çocuksuluğumuzun içimizde kalmasına sebep olan ve farklı farklı olan kişiliklerimizi aynılaştıran düzenin aynı barbarlık olduğunu öğreniriz. O barbarlık, yaygın bir metaforla, tıpkı sol omuzda olduğu var sayılan şeytan gibi cisimleşmiştir ve insanın doğal halinde büyümesine ve kendisini bulmasına/tamamlamasına izin vermeyerek yeni barbarlar yetiştirir…

Barbarın KahkahasıSema Kaygusuz · Metis Yayınları · 20201,850 okunma

·

3 artı 1'leme

·

250 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Poyraz