Gecenin örtüsü altında, varoluşun gölgeli labirentlerinde dolanırken, ruhumun derinliklerinde yankılanan bir ağırlık hissi beni esir alıyor. Bu ağırlık, karanlık bir şatonun mahzenlerindeki unutulmuş sırlar gibi, her biri bir diğerinden farksız fakat aynı zamanda her biri bir diğerinden daha boğucu. Zamanın sisli perdesinde her yeni şafak, bu gizemli ve anlaşılmaz koridorların daha da içlerine çekiyor beni, anlamı karanlık bir ormanın derinliklerinde gizlenmiş ve çözülmesi neredeyse imkansız bir bilmece gibi. Var olmanın özü, bu puslu manzara içinde bir hayaletin dansı gibi, hem somut hem de soyut bir yük taşıyor; kendi içsel dünyamın en ürkütücü köşelerinden fırlayan, sis perdesi ardında gizlenmiş, çözülmesi en zor bir hikâyenin parçaları bu.
·
21 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.