Osamu Dazai'nin İnsanlığımı Yitirirken eseri, beklentilerimden çok farklı bir damak tadıyla esti geçti hayatımdan. Bıraktıklarıyla, kendimden bir çok şey buldum. Çocukluğunda, kendisini yaşamın, doğduğu bölgenin kültür ve geleneklerinin ya da aile yapısının alışkanlıklarına kaptırmayıp, baştan farklı olduğunu bunları sorgulamasıyla zaten kanıtlıyor Yo-çan. Kendisini her zaman eksik ve başarısız görmesiyle sonrasında yarattığı sahte soytarıyı hayatı boyunca başarılı bir performans ile sergileyerek gizledi kendince ve o, hemen vazgeçmedi hayattan, bunun için soytarı olmak bile toplumun duyacağı türden utanç verici gelmedi ona. Ama başarısız oluyordu her seferinde ve asıl bu utançla yaşamak, onun için dehşet vericiydi.. Yazarın benimsediği, "ben roman" türüyle yazdığı bu yarı oto-biyografik eserde bir mahlas altında çıkarsa da bu romanı, çok cesur itiraflarda bulunuyor yazar. Döneminin savaş sonrası halkın bunalım ve çaresizliğini bile derinden hissediyorsunuz. Sevenleri kadar sırf bu kadar dürüst olduğu için sevmeyenlerinin olması da şaşırtmadı doğrusu. Benim için güzel bir yer edindi. İlerde dönüp tekrar okuduğumda kim bilir daha neler sordurtacak hayat hakkında, şimdiden merakla bekliyorum, selam olsun..

İnsanlığımı YitirirkenOsamu Dazai · İthaki Yayınları · 202334,1bin okunma

20 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Soner Keskin