Zaman məndən keçir, keçir durulur,
Ürəyim əbədi sevgi süzgəci,
Sevgi ürəyimdən keçir durulur.
Günəşin işığı, ayın işığı
Qayğılı gözümdən keçib durulur.
Fikir burulğanı dağ çaylarıtək
Sıxılmış sözümdən keçib durulur.
Nəyi saxlamadım, nəyi saxladım?
Deyir sınaqların zərbəsi mənə.
Keçirtdim tarixi əsəblərimdən,
Dünənlə sabahın körpüsü mənəm!
Sabir Rüstemhanlı
·
1 artı 1'leme
·845 görüntüleme
Düşünərək hər bir anı ötürüb.
İzləməksə iki yerə bölünüb.
Biri məndən,biri hissdən gələnlər.
Bu sözləri sizcə doğru deyirlər?
Mən hiss etdim,bu sözləri işlədir.
O yoxdusa görən necə hiss edir?
Var olanı öz adına keçirib.
Özün güclü göstərərək sevinib.
Nədən özün güclü kimi göstərir?
Oxşanmağı,sevilməyi arzulayır,istəyir.
Heç kəs ona diqqət etmir incinir.
Sonra xoşa gəlmək üçün fərqlənir.
Fərqlənməksə başqa neçə qurulur?
Başqalarla yarışlara qoşulur.
Nəsə var ki,yarışları xoşlayır.
Diqqətsizlik bəlkə bunu başladır?
Anlamağın özü əlbət fərqlənir.
Narahatlıq yox ki,daha tələsmir.
Niyə qaçsın çarə onun özündə.
Onu görər yalnız çözüm gələndə.
Çözüm gəlir deyir onu mən etdim.
Necə görsün sözü deyib mən etdim.
Daha baxmır yaşananlar hardandır.
Cavablarda həmşə özü başdadır.
Mən bilirəm,deyir həmşə o sözü.
Nə etsə də ölçü verən o özü.
Ölçəcəyi tutur həmşə bir gözü.
Tərəzinin bir gözündə o özü.
Ölçülənə necə qiymət verilir?
Sevəcəyin ölçüb sonra bəyənir.
Ölçənəsə xoş gəlməsə istəyir?
Sevə bilmir sonra sevgi yox deyir.
Sevgi indi seçilmlərə deyilir.
Seçmək yalnız seçən üçün edilir.
Seçən onu özü üçün istəyir.
Sevgininsə dəyərini bilməyir.
Gəlib beyinə yaşayanı qınayıb.
Düşünərək sonra məntiq yaranıb.
Sual verir cavabların gözləyir.
Cavablarsa sözsüz gəlir izləmir.
Elə bilib cavabında söz gələr.
Anlamır ki,sözü yalnız o deyər.
Söz yaradan hər şeyə də ad qoyur.
Yalnız sözü əzbər edib qoruyur.
Sözlər yaddan çıxşa olur narahat.
Düşünür ki,tapsa olar o rahat.
Çoxlu sözlər bilir yenə anlamır.
Anlamaqsa heç sözləri aramır.
Doğulan anıda bir olan bu şey.
Düşünüb bölərək yaratdı çox şey.
Düşünmək hər zaman axtarır bir şey.
Dayana bilməz ki,olmasa bir şey.
Birliyi yaradır yalnız anlamaq.
Anlamaq bu isə biliksiz baxmaq.
Biliksiz,heç kimsiz cavabı bilmək.
Buna da deyilir hiss ilə görmək.
Hiss ilə baxaraq yaşamı sezmək.
Cismin hərəkət yerini görmək.
Baxaraq birinə cavabı tapmaq.
Vücuda deyil də içinə baxmaq.
Baxıram deyək ki,elə pişiyə.
Soyuqdan yığılıb,sıxılıb küncə.
Onun yaşadığın yaşadım mən də.
Anladım niyə o,edir ki,belə.
Baxıram birinə iş görür elə.
Yüksəkdən bir əşya düşür əlinə.
O anda yaşadım bu şeyi mən də.
Bəs mənə nə olub edirəm belə?
Axı o,düşməyib mənim əlimə.
Çəkirəm acını onunla birgə.
Bu anda anladım vücud ayrıdır.
Bu isə yaşanan şeyi anladır.
Hər şey bu dünyada olub əzəldən.
Vücud,hiss,duyğular,düşüncə və mən.
Fikir,istək,seçim,axtarmaq,bilik.
Hamısı olsa da bunu görmədik.
Bu fərqli yaşamdır anlayan çözər.
Yaşamın cavabın tam dəqiq görər.
O zaman anlayar sevgi nədir.
Anlamak sevgini yaradır bilər.
Sevgini alanın özü yerində.
Sevginin özüsə məqsəd əlində.
Məqsədin özüsə mənin özündə.
Sevgiyə hökm edən artıq zülümdə.
Onu ötürmədən almaq olmayır.
Onu yaşamadan vermək olmayır.
Onsuz dünyanın özü olmayır.
Zalımsa dünyadır,belə baxmayır?
Hər şeyin yaxşısın tələb edən var.
Yaxşının dəyərin deyin bilən var?
Yaxşının dəyəri elə yaxşıda.
Yaxşını yaxşısa buraxmaz əsla.
Yaxşı nədir görən anlayırıq biz?
Doğrular olanda sevinirik biz.
Doğrunu bizlərə kim verər görən?
Doğrular hardandır bunu var bilən?
Doğrunu verməsək kimə vermərik?
Bəlkə sevməyən birinə verdik?
Sevməyən necədir hardan bilirik?
Sevginin özü var ondan bilirik.
Sevməyən birinə düzü vermirik.
Ondan yalnışlar gəlir onu bilirik.
Yalnışı verəndən əzab çəkirik.
Nədən yalnış verir onu bilirik?
Bəlkə də bizdən düzü almayıb?
Səhvlər niyə verilir onu anlayıb.
Anlayır doğrular sevəndən gəlir.
Yalnışlar onu da alçaldıb əzir.
Bizi də yalnışlar alçaldıb əzib.
Ondandır cavabı eynən verilib.
Sevməyən sevilmir de bunu bilib?
Nədəndir sevgidən imtina edib?
Doğrular bizlərə maraqlı deyil?
Nədəndir həmişə sual verilir?
Bəlkə də doğrunu görmək istəyir?
Eşidən qiyməti gör necə verir?
Eşidən dinləyir necə deyəni?
Ondakı biliklər vermir qiyməti.
Deyək ki,biliyi yox dinləyənin.
Bax səsi çıxırmı heç hökm edənin?
Qulaq asan indi elə biliklər.
Eşidən sözləri özü ələklər.
Birini yaxşıya,birini pisə.
Ələkdən keçəni məqsəd bəlirləyər.
Sevgi kiminsə deyil o,yaşayan birinin.
Yaşayansa nədir ki,sualı aydın edin.
Yaşayan elə hissdir,ona yaşamı verən nə?
Yaşayana yaşamı hissdən başqa verir nə?
Yaşayanı bölmüşük elə biz çoxlu yerə.
Anlasaydıq bölərdik bu qədər çoxlu yerə?
Biri olub yaradan,biri isə yaranan.
Biri olub yaşayan,biri isə yaşanan.
Deyilib ki,sən varsan bir də səni yaradan.
Bele deyilib ona,bir də qarşıda olan.
Görürsənsə nəyisə,o var bir də sən varsan.
Birdə sənə bunları göstərən var yaradan.
Baxaq görək elədi,düzmü verilib bunlar?
Görürəm bir köpəyi günəşdən uzaq durar.
Kölgə bir yerə gedib,elə orda oturar.
Kölgədə otursa da dərindən nəfəs alar.
Bu anda sual gəldi niyə orda oturub?
Burda olan havanı o,görən hardan duyub?
Bu sualın özündə mən və bir köpək olub?
Yoxsa bu sualı da elə hiss özü qurub?
Hər ikimiz yaşadıq orda olan ortamı.
Hər ikimiz anladıq orda olan yaşamı.
Ona baxıb anladım o,niyə belə edir?
Yoxsa onun etdiyin hiss özü mənə deyir?
O,olanı keçirir,məndə həmin olanı.
O,nə keçirirsə hardan bildim cavabı?
Ona gələn o,şeyi necə alıram ondan?
Bəlkə soruşub sözlə,cavab alıram ondan?
Axı o,məndən ayrı,məndə ondan aralı.
Nə etsə anlayıram,dursa belə aralı.
Formaca fərqlənirik,anlamaqda fərqliyik?
Fərqli olsaq əgər biz,necə cavabı görərik?
Düşünmüşük mən ayrı,birdə o,varlıq ayrı.
O,varlığın etdiyin sözlə soruşmaq ayrı.
Sual versən sözlə sən hansı cavab yaranır?
Bəs onu aydın görsən,sözü bilmək yaranır?
Bəs o məni yaradan,həm də onu yaradan.
O,nədir ki,görüb sən düz cavaba çatasan.
Bizə verir o canı,həm də bütün cavabı.
O,özüsə hardadır,kim verəcək cavabı?
Görən o,da canlıdır,yoxsa canı yaradıb?
Yaradır və yaşadır,yaradıb və dayanıb?
Onun zamanı yoxsa demək yenə yaradır.
Zamanı varsa onun yaradıb və dayanıb.
Sözləri eşidərək,götürdük bilik aldıq.
O,biliklərinsə açarın bizlər aldıq?
Yoxsa yalnız sözləri biz yığmağa başladıq?
Toplayaraq sözləri aydınlığa heç çatdıq?
Bəs sualı quran kim o,cavabı görən kim?
Bəs özünü görək kim,bir də onu görək kim?
Bəs ortamı keçən kim,hərəkəti edən kim?
Bəs bunları bilən kim,bir də onu yazan kim?
Bizim üçün olubdur yaman çoxlu o,kimər.
Kimləri çözmək üçün yaman o,fikirləşər.
Fikir onu salıbdır çıxılmaz labirintə.
Hara getsə də belə,çıxmayıb gün üzünə.
Bəs bu qaranlıq yaşam görən necə dəyişər?
Aydınlıq necə gəlsin bunu quran düşünər!
Yolu o,tapmaq üçün edir çoxlu fikirlər.
Fikirləşib yalnız o,yollardan birin seçər.
Açılmazsa sualla yalnız zülmü yaşayar.
Ondandır sual gəlir bunu görsə anlayar.
Bu verilən suallar onu əzməyə deyil!
Bu suallarla hissi,məndən ayırmaq deyil?
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.