Ah, ilahi tek başınalığın dünyevi karşılığı ne tek başına bir ölümdür! Zincirlerinden kurtulmuş bir aklı kavrayamadan dehşetine itilmiş, hizmetine verilmiş halde, üstünde olup bitenlerin tutsağı, akıldışılığın tutsağı insan, kötü büyüyle araç ile sonuç arasındaki bağın iç yüzünü göremeyen vahşiye benzer, daha çok özlem duyulan bir topluluğun değer gerçekliğine giden yolu bulacak durumda olmayan suçluya benzer. Geçmiş bir daha döndürülemez biçimde elinden kaçar, gelecek yakalanmaz şekilde kayıp gider, makinelerin gümbürtüsü sonsuzluk sisinde ulaşılmaz ve sahilsiz kalıp mutlağın kara meşalesini kaldıran hedefin yolunu göstermez ona.
Sayfa 415 - Ketebe Yayınları (3.Cilt) Huguenau veya Realizm
·
457 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.