Pathos yorumladı.
senin korkularını benim inceliğimi...
Ayrılık ne biliyor musun?
Ne araya yolların girmesi
Ne kapanan kapılar
Ne yıldız kayması gecede, ne güz
Ne ceplerde tren tarifesi
Ne de turna katarı gökte
İnsanın içini dökmekten vazgeçmesi ayrılık!
İpi kopmuş boncuklar gibi yollara döktüğü gözlerini
Birer damla düş kırıklığı olarak toplaması içine
Ardında dünyalar ışıyan camlar
··
28 plus 1
·2,226 views
Vaaay bee... ayrılığın hem acısını hem de getirdiği yeni başlangıçları çok etkileyici bir şekilde anlatıyor. 👍
Okuduğum en etkileyici şiirlerden biri oldu
8 next answer
Şu an…
Gecenin bu kayıp vaktinde;
Sanki yaşar gibi yanan
…ve sanki
sıcak gözyaşı damlalarıyla eriyen…
Ama benimle hakiki sessizliği ve
sensizliği paylaşan
kavgamı görmeni isterdim.
Görmeni isterdim beni;
Ey vazgeçilmezini içimde gezdiren…
Beni, “Senin görmeni isterdim.
Çünkü bu kavgamı taşımak
herkesin harcı değil!
Gecenin bu kayıp vaktinde;
Adını yazdım büyük harflerle,
yanına bir soru işareti koydum.
Gözlerinin arkasındaki masumiyeti
hiç anlayamamıştım.
Gözler ki birer parçasıdır sende ilahın,
Gözler ki senin en katı zulmün ve silahın,
Vur şanlı silahınla gönül mülkü düzelsin;
Sen vuruyorken de,
öldürüyorken de güzelsin!
Oysa bir sen öldürmedin beni.
Ben ellerimi açıp sonsuzluğa
mutluluklar taşırken,
ben ki karanlığın kuşatılmışlığı altında zamandan kaçırdığım bir tutam ışıkla
sana uzanırken bir eylül sabahı öldüm!... Gücenme, bizim yüreğimiz böyledir.
Ne zaman nerede
ele vereceği belli olmaz bizi.
Gün gelir elveda demeye de vakit kalmaz. Ama ben ölüme sizler için gideceğim. Bırakarak arkamda bir çift mavzer kurşunu gözbebeklerini, sevdiğimin…
Ey bir çift mavzer kurşunu gözlü sevgilim!Sen ağlarken başkaları gülüyorsa
bizim ölülerimize, sen onlar içinde ağla, onların haline de ağla.
Bilmiyor ki:
Yaşayan bir ölü bin sağ getirir,
Belki ses yankıyı dağ dağ getirir.
İşte benim ümidim bu dağ yankılarıdır. Kulakları sağır edecek kadar
güçlü ve kuvvetlidir, bu yankılar. Sustuğuma bakma sen,
bir görsen bir görsen benim yüreğimi. Sustuğuma bakma.
Çıt çıkmıyor benden yana.
Yine baş başa vermişim yalnızlığımla, takılmış yalnızlığın gözleri gözlerime,
kara sevdalar gibi bakışıyoruz.
Bu inen akşam var ya, bu inen akşam… şimdi, şimdi… Say ki fısıldıyorum şimdi.
Tut ki konuşuyorum,
fısıldıyorum kendi kendime bir başıma… zor ya… Benden yana olmak zor… biliyorum zor,
Ama sevdam deli, ama sevdam garip, durmaz ki dolaşıp durmuş,
gelip seni bulmuş.
Ne diyorum biliyor musun?
Ateş düşsün yüreğine…iyi mi?
Çaresi yok başka, bilemezsin sen,
sen beni hiç yaşamadın ki.
Beni üzen taş bağrın.
Beni yakan ateş seni yakmadıkça
sabah çıtlatmayacak gecenin kapısını.
Acelem bunun için vefasız.
Bir görsen benim yüreğimi,
ne fırtınalar yaşadı,
ne korkunç köşe başları çıktı yollara,
nice sancılar sakladı zaman,
masal kaldı yaşananlar.
Ay karartan silahların gölgesinde,
titreyen yıldızların gözbebeklerinde
nasıl yaşadığımı bir bilsen.
Bir kere koklaşmadan baharla,
ne dizlerimde ıslak yeşil lekeleri kaldı,
ne de saçlarımda bir tutam serinliği. Ateşler düştü
hep cemre yerine avuçlarıma…
Ama geri adım atamam!...
Şimdi!...
Garip bir akşam çökmüş üstüme,
uykuya düşman her gecem.
Benim kavgam gece ile,
gecenin bir saatinde,
gecenin orta yerinde düşmüşüm yollara. Yollar ki yokuş. Ağır ağır çıkıyorum. Yokuşları, tenha ve sensiz.
Neden bu inişler bu kadar kalabalık.
Birileri mi fısıldıyor ne;
Su iner
yokuşlardan hep basamak basamak
Benimse alın yazım yokuşlarda susamak
Dedim ya benim kavgam gece ile, bedenlerimiz kırılsa da
fırtınasında kavganın ve
yeşerse de her dem ihanetler
hala yüreğimdedir sevginin çırpıntısı.
Ama karanlık gittikçe bastırıyor.
Depremler kopuyor yüreğimde.
Beynim petrol çukuruna dönmüş
yürüyor ateşlere. Direniyorum
gecenin bir saatinde direniyorum.
Daha ne kadar dayanır
damlalaşan yüreğimde tuttuğum sevgi. Uzat diyorum, uzat artık ellerini
yarın gün doğduğun da
beni bulamayabilirsin…
Ve gecenin bir saatinde
sarılmışım kalemime,
ki kalemler de yazmıyor.
Seni anlatmaya aciziz diye.
Bu yorum görüntülenemiyor
İ.K.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.