“Bir an geriye dönüp baktığımda.. Bir yarını göremeyeceğimi, bir dünün sesini duyamayacağımı biliyorum. Ve o gün gelecek. O gün gelecek, bir garip ölüme pek yakışacağım. Ayrılmalıyız İndie, ağlama; beni de ağlatacaksın. Yazıktır ki, bu ölümün tadı başkalarına dair olacak. İndie, sen küçüksün; ölüm senin sözlüğündeki o nadide yerini almamış daha. Sen büyüyünce beni hatırlamalısın İndie, seni ben çoğalttım. Garip bir ölüm olacak: serzenişle, inlemelerle.. O bir zamanlar korktuğum ölüm, dostum olmuş bir mavi sessizlikte. Bu saatlerde ağladığımı bir ben biliyordum. Gülümsemeyi öğrenmek için geldim bu dünyaya ve bunu gerçekleştiremeyeceğimin farkındayım. Zekâ yargılanmalıydı; tartışmasız ben vardım bu duygular fırtınasında; sevgiye ve şevkate ihtiyacım yoktu benim; Aurora'yı özleyeceğim bir. Anlamayı, sevmeyi. Bir gün sana gülmeyi tattıracaktım ya İndie -unut gitsin çözemedim ben o çetrefil denklemi, gömülmeliyim-. Tek bildiğim bu, başka ne kaygım olabilir ki İndie? Bir ben olmayacağım ölen, seni de yanımda götüreceğim o cehenneme. Yalnızlığımız birbirimize yönelik olacak. Sana daha ne oyunlar öğreteceğim İndie, daha ne denizler aşacağız birlikte, daha ne masallar yazacağım; olmadı İndie, olmadı. Yaşam yitirdi anlamını ağlamayı; Aurora için meraklanma, onu tüm takvimler anacak. O hep iyi bir insan olarak bilinecek. Hep sevişmeyi tadabiliriz, hep ölmeyi. Bu deli bir gecedir, içinde esfunlar, nefretler saklayan. Ölüm tadılacak İndie, öleceğiz. Birlikte. O atalarından aldığın uzun saçların bile hissedecek o mutlu anı. Ve İndie.. İnan ölmekten değil, ölüme yakışmamaktan korkuyorum.”
194.jpg){kind=small}
·
46 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.