Sesinde Ne Var Biliyormusun?Şehir merkezinde bulunan eski bir hapishanenin 73 numaralı hücresinde iki kez müebbete mahkum edilen Xavier isimli bir mahkum yatmaktadır.Hapishane kapatıldıktan sonra bu hücrede ayrı ayrı bölümlere konulmuş üç tomar mektup bulunur. Bu mektupları kim olduğunu gerçekte bilmediğimiz Eczanede çalışan A’ida Xavier’e göndermiştir.
Mektuplara sadece aşk mektubu demek haksızlık olur. A’ida mektuplarla Xavier’in ruhunu besliyor adeta. Ona dışardaki yaşamı mektuplarla yaşatıyor. İçinde aşk da var,özlem de var umutta.
Bu sözü bir yerden hatırlamaktadır A’ida. Bu onun isteğidir aynı zamanda “Nehir boyu çıkarsan bir çiçek topla bana,benden önce ölürsen bekle mezarın başında.”
“Sesinde bekleyiş var” diye yazarken A’ida Cemal Süreya geldi aklıma. Sesler sözlerden önce bir şeyler anlatabilir insana. Bunun için biliyor musun sesinde ne var diye soruyordu şair 8.10 Vapuru’nda.
Bana ilginç gelen yerler oldu. Türkçe isimler geçiyor mektuplarda. Bir yerde Can YÜCEL den bir hikaye ,bir yerde Bejan MATUR’dan bir şiir.
Bir mektupta İbn-i Haldun ve Aristo çıktı karşıma. İnsan bedeni ve ruhunun bütünlüğünü, hücrelerin iletkenliğini getirip aşka bağladı A’ida. Bunun için ben sen oldum sen de ben diyordu.
Kitap bir kadın ve bir erkek portresiyle başlayıp aynı portrelerle sona eriyor. Çoğu mektubun sonuna A’ida ellerini çizmiş. Çizilen eller çok hoş bir mesaj iletimiydi.
Bir gün A’ida nın kapısına bir yaşlı dayanmıştı. Şeker hastası bu yaşlı A’ida’nın
Yardımıyla hayatta kalmıştı. Bir zaman sonra onu kahve içmeye çağırdı bu yaşlı. Sonra gördük ki adı Hasan’mış ve şiirler yazarmış. Bir de annesinin canı sıkılınca annesine masallar okurmuş.
Bu sözde onun” Belki de bütün şairler tek bir şiir yazar ve onu yazmak bir ömür sürer.”
Mektuplar hep ilgi çekici olmuştur. Belki de Kafka’nın söylemiyle ” mektup yazan bir ayna önünde soyunuyor gibidir” mektuplar daha sıcak,daha samimidir. Kendinizi saklama imkanı vermez size.
John Berger okudukça sevdiğim,keyif aldığım bir yazar. Kelimeler onun elinde anlam kazanıyor. Şu alıntıyla bitireyim.
“Kelimeler biraz önce gökyüzüne saldığın bir uçurtmaymış gibi!”
