Hakan
@adacan76
HUKUK
Lisans
IĞDIR
389 okur puanı
Temmuz 2021 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Sabitlenmiş gönderi
İnsan bazen bir hikayenin içinde bulur kendini. Bazen farkına bile varmadan bir hikayenin yanından geçip gider. Erzurum’da bir ayakkabıcıya girdim bu gün. Ayakkabı yığınlarının arasında duvarlara yapıştırılmış şiirler,yazılar çarptı gözüme. Ya şiirlerin başında ya da sonunda adı Hakan’dı yazıyordu. Sorup sormamakta tereddüt ettim. Kim di acaba bu Hakan ? Yine de merak üstün geliverdi. Sorunca amcanın yüzü bulutlandı önce, bir gölge geçti gözlerinden. Hakan oğlunun ismiydi. Hakan iki Ünüversite bitirmişti. Şiire tutkundu. Dağa, taşa ve ayakkabı dükkanın duvarlarına şiirler yazıyordu. Hatta bir şiir kitabı bile vardı. Ama Hakan aynı zamanda hayata kırgındı,biraz da öfkeli. İşsizdi Hakan. Zaten onu anlamayanlara göre şiir işsizlerin uğraşıydı. İsmimin Hakan olduğunu söyledim amcaya. Oğluyla adaştım. Bir tebessüm yakaladım yüzünde. Hakan’ı göremedim ama sözünü aldım. Bir daha ki sefere tanışacaktık Hakan’la. İzin alarak fotoğraflarını çektim şiirlerin. Vedalaşırken Hakan’a iletmesi için amcaya bir not bıraktım. “Seni göremedim ama o şiirler o duvara çok yakışmış adaşım.”
Çünkü şiir, şiir üstüne konuşarak değil, uğrunda emek vererek ortaya çıkar.
Sayfa 19 - CANKitabı okuyor
Bir kitabı okumaya başladı
Okur Takip Önerileri
Bir kitap okudu
İçimde hep sevilmeyi bekleyen bir çocuk var.
Sayfa 126 - DKKitabı okudu
Memleket insanını anlamakta zorlanıyorum bazan. Dağa, taşa yazar duygularını. Okul sıralarına kazır. Ağaçlarda oyuklar açar. Ama bir türlü gidip bunu karşısındakine anlatamaz. İçinde fırtınalar kopar, yer yerinden oynar. Dağa, taşa yazmak, tarihi yerleri tahrip etmek için gösterdiği çabanın birazını gösterse ne çok sorun çözülür oysa.
Burası da Doğubeyazıt ilçesinde bulunan İsak Paşa sarayının iç duvarlarından bir bölüm. Gördükçe insan üzülüyor. Hem tarihi bir esere reva görülene hem de insanımızın bilincine/bilinçsizliğine.
Herkesin zamanı var, her şey vaktine esir…
Sayfa 63 - DKKitabı okudu
Şimdi düşünüyorum da ben hep abiymişim, hiç çocuk olmamışım ki…
Sayfa 29 - DKKitabı okudu
Kadim kelimesi çok eski zamandan beri var olmayı ifade eder. Bu eskilliğin nereye kadar uzandığı noktasında net bir izahat yok.
Bugün yolumuz belki de hikayemiz bir ağaçla kesişti. Bu ağacın ne zamandan orada olduğunu bilen yok. Kime sorsak kendimi bildim bileli oradaydı der. Bir zaman çaput bağlarlarmış dallarına. Zamanla bundan vazgeçilmiş. Bir efsanesi daha var bu ağacın; ondan bir dal bile götürmenin kötülük getireceği inancı mevcut.Gün geçtikçe bu efsanelere altında gömü olduğu iddiası karışmış. Defineciler dadanmış. Altını oyup göz göz etmişler.
Her kazma darbesi bedeni kadar ruhunu da örselemiş, kanatmış. Can çekişmenin izleri var üstünde. Kim bilir nelere şahitlik etmişti.? Hangi hikayeleri saklıyordu yüreğinde.? Hangi sırlar ona emanet edilmişti.?Her ölüm insanı eksiltir derler. O artık ölü bir ağaç. Ve insanoğlunun insanlığı biraz daha eksik biraz daha kayıp…
