Lafı biraz uzatacağım. Mevlanayı konuşmak istiyorum.
2015’te Mevlana’yı Konya’da ziyaret ettiğimde, kalbimde hiç bir his yoktu, adını yalnızca edebiyat derslerinde duyduğum tarihi bir kişilikten ibaretti. Ha bir de “Ne olursan ol gel” sözü her duvarda, her kitapta karşımıza çıkan şahsiyet. 2018 yılında Konya’lı bir arkadaşım beni ziyarete geldiğinde bir semazen biblosu hediye etmişti. Aylarca bakıştık kitaplığımda duran o bibloyla. 2019’un Şubatında bir söz çıktı Mevlana’dan karşıma. Sonra ben yine o semazenle göz göze geldim, sanırım vakti geldi dedim. O şubatı Mevlana ayı ilan ettim, aldım 
Fihi Ma Fih’i elime. Dünyanın renklerinin değişiverdiği bir an oldu. Ben bunu bir çok kitapta hissederim ve o da o anlardan biriydi; bir kitaba başladığında, ya da bir yazarın kalemini tattığında artık hiçbir şeyin eskisi gibi olmayacağını hissettiğin an. Mevlana’nın sözlerinin büyülü olduğuna yemin bile edebilirdim. Her sabah bir kaç sayfa okuyordum ve o satırların büyüsü ile yaşıyordum o günü. Bu böyle bir ay sürdü ama ben kitabı hala bitiremedim, ki en kalın kitabı bile bir haftadan fazla tutmam elimde. Fakat mevlana’nın kitabı bir solukta bitiriliverecek bir kitap değil. Bir derya bir okyanustu ve onu aşmak sabır ve zaman istiyordu, tıpkı yaşam felsefesinde sıkça vurgu yaptığı gibi; sabır ve zaman. Bitiremedim kitabı bir kenara koydum, elbet bir gün yeniden dedim. Üniversite yıllarında Konya’da okuyan bir arkadaşla tanışmıştım. Mevlana’nın çağırdıkları gidermiş Konya’ya demişti. Onun yanına gitmek nasip işiymiş. Gülümsemiştim sadece, pek de umrumda olmamıştı. Konya’ya gitmeyi bilmem ama Mevlana’yı tanımanın bir vakti vardı, hatta onunla yürümek, yola devam etmek sadece onun isteğine bağlıydı sanki. Ben mevlana ile yürümeyi çok ama çok sevmiştim. 2021 yılında yeniden başladım Fihi Ma Fih’e. Aynı büyü hala geziniyordu satırların arasında. Ama yine kitabı bitiremedim. Aynı tadı 2022’de 
Seneca’nın 
Ahlak Mektupları ‘ında almıştım. Öyle ki kitabın sayfalarını koparıp elime verseler Mevlana’dan bunlar derim. Aynı derinlik, aynı büyü. Öyle ya; dini aşar bazı şeyler, evrenseldir. Sonra bir Markus Aurelius, belki biraz Platon… Sanki ruhları başka bir alemde aynı teknede yoğrulmuş da parçalara ayrılıp farklı zamanlarda dünyaya gönderilmişler gibi.
Herkese kucak açan, din, dil,ırk ayrımı gözetmeyen yaklaşımını kitaplarında iliklerime kadar hissetmiştim. Mevlana dinin kalıplarını da aşan, gerçekten de herkesi kucaklayan evrensel bir figür. ABD’de en çok satılan şiir kitapları arasına girdiğini duyduğumda hiç şaşırmamıştım o yüzden.
Kitaba gelecek olursak; Mevlana’nın felsefesini özetleyen aydınlatıcı bir çalışma olmuş. Ney üfleme sanatının mevlana felsefesi ile bağı Mesnevi’den hikayeler eşliğinde çok güzel açıklanmış. Ve sonra Mevlana’nın yaralara merhem olan derin sözleri. Mevlana’nın eserlerinde kaybolsam da dışardan felsefesine bakmamıştım hiç. Bu kitabı okurken zevk aldım mı derseniz; güzel bilgiler öğrenmekle birlikte duygusal derinliğe düşmedim diyebilirim. İbni Sina’daki akla dayanan tanrı inancı Mevlana’da yerini aklı da aşıp kalple kabule bağlanmış bir duygu seline bırakıyor. Tasavvuf edebiyatında öğrendiğim sufilik, fenafillah, mevlevilik, sabırla Allah aşkına erişmek gibi kavramları ilk kez gerçek anlamda bu eserde kavradım diyebilirim. Herkesin dini yaşama şekli farklıdır ya, kimisi hayatın içinde arar tanrıyı kimisi içine kapanarak; kimisi akıl yürüterek aralar inancın perdesini, kimisi kalbinin içindeki okyanuslarda.
Ayrıca kitabın ismi ile içeriği arasında da çok bir bağlatı bulamadım. İçerik daha çok mevleviliğin ne olduğunu aydınlatmak üzerine. Tabi mesnevideki bir çok hikayede kitap başlığındaki vurguyu buluruz o ayrı.
Mevlana’yı anlamak için güzel bir eser.
Mevlana - İstediğin Bir Şey Olursa Bir Hayır Olmazsa Bin Hayır AraHakan Mengüç · Destek Yayınları · 20222,772 okunma
·
93 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.