“Dijital çağa inat, mektup yazmaya devam”
"Bir zamanlar mektuplar yazılırdı, cevabı bazen aylarca beklenen. Zarfın içine, fotografta koyulurdu çoğu zaman, bazende sevgiliye gönderilen bir tutam saç. Özledim demenin bir diğer yoluydu, mektubun ucunu yakmak! Telefonun, internetin olmadığı zamanların vazgeçilmeziydi işte mektuplar. Şimdi mektup, bir simge olarak kaldı telefonlarımızın ana sayfasında. Bildirim geldikçe, açıyoruz. Kısa ve hissiyatı olmayan cümleler. Emojilerle destekleklemeye çalışıyoruz o hissiyatı ama yok olmuyor. Eskiden daha mı kuvvetliydi bazı bağlar? Ya da daha mı samimiydik acaba? Bir şeylere hızlıca erişebiliyor olmak, aramızda ki uçurumları daha mı açtı? Sanırım biraz öyle oldu! Ve ben teknolojinin tüm konforuna rağmen özleyenlerdenim, samimi hislerle başlayıp, duygu dolu cümlelerle biten o güzel mektupları!
Karanlık dijital çağa inat, mektup yazmaya devam edeceğim!🖌
Hala mektup yazan insanlar var emin ol.
“Ne mutlu ben gibi düşünen insanlara rast gelmek ve çoğalmamız dileğiyle👏🙏☺️
"Sepet sepet yumurta" diye başlayan manilerle son verdiğimiz mektuplar...
Kenar süsü yapmayı ihmal etmeden yazarım hâlâ (çoğunlukla çocuklara).
İlk gittiğim kentlerden kendime kart atmışlığım da var...
"Sepet sepet yumurta
Sakın beni unutma
Unutursan küserim
Mektubumu keserim"
Doğru hatırlamışımdır inşallah🙈☺️ Kenar süsleri ne güzel hatırtlattınız, ben okul defterlerimin kenarına çizerdim hep☺️
1 sonraki yanıtı göster
Yaaa yalnız değilmişizzzzz 🤩
O günlere özlem hissedildi.. 90'lar. Çocukluğum.
Hatırlıyorum da doğum günüme davet için kartlar hazırlamıştım. Yaş max 10 idi.
Yazmayı o zamanda severdim şimdide seviyorum.
👏 Gönlüne sağlık
Harikaaa 💙
Daha güzel anlatılamazdı🌷
Kağıda damlayan göz yaşları daire içine alınırdı, parfüm sıkılırdı kağıtlara sevdiğimizin kokusunu duymak için… kağıtlar zarflar kalemler bile özenle seçilirdi. Anneye babaya abiye yakalanmamak için postacı itinayla beklenirdi :-))
Hatırlattığınız için teşekkürler 😇
Ne mutlu hala mektupların içtenliğine ve gerçekliğine inanan ve yazan insanlarin olması...
Ben de ille de kağıt, kalem diyenlerdenim. 😊🙏🦋
“Söz uçar, yazı kalır” diye boşuna dememiş atalarımız☺️ Yazmak; Kalbin nefes almasıdır. O yüzden ne mutlu illede kalem ve kağıt diyenlere👏☺️
Ve bazı mektuplar da vardı ki günlerce ve defalarca okunurdu.Ve yinede doyulmazdı okunmaya .
“Nasıl ki bazı anılar ilk gün ki gibi canlılığını yitirmezdi, bazı mektuplarda tıpkı böyleydi👏☺️
1 sonraki yanıtı göster
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.