Hissizleştiğimiz noktada affediyoruz.
Ne garip!
Nefret bile bin kat daha değerliyse kayıtsızlık ve bıkkınlıktan, bizi hissizliğe sürükleyenleri affetmek ,haddinden fazla yüce gönüllülük olmaz mı?
ortada bir cinayet var ve affediyoruz.
Kabul edilir değil ,hayır efendim duygularımızı intihara sürükleyen hiçbir şeyi affetmemeliyiz.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.