Içimde sürekli bana seslenen bir ses var, en zor anlarimda bile konusmaktan vazgeçmiyor: “Bu hayatta çok sey gördük, geçirdik; hiçbir sey bizi yenip yikamadi! Bunlar mi yikacak? Zor yikarlar!” Ben vazgeçmiyorum gülüslerimden. Hayatta yasayacagim güzelliklere inanmaktan asla vazgeçmiyorum. Önemli olan sevmek, sevilmek, çabalamak. Gerisi bos bir balon. Ne kadar yukari çikarsa çiksin, elbet patlayacak, elbet sönecek... Ben gerçek duygulari aramaktan ve onlarin bir gün mutlaka yasanacagina inanmaktan asla vazgeçmeyecegim…
