köprünün üzerinde durdu. Altında, kapkara ve ağır ağır akıp giden nehir, içinde bir sürü ışıltılı, parlak nokta Yıldızlardı bunlar; ve fal taşı gibi açılmış gözler misali yukarıya bakan köprü lambalarının yansımaları.
Bu manzarada bir ölüm düşüncesi saklıydı...
bir tutunma, köprü korkuluğunun üzerinden bir hamle, ardından aşağıda, aşağıdaki o sessiz karanlıkta birkaç çirkin çırpınma dakikası daha ve sonra huzur... Bütün gerçeklerden uzak, zengin, sonsuz bir huzur, bir daha uyanmayacak olmanın insanı sakinleştiren tesellisi...
Sayfa 164
·
2 artı 1'leme
·137 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.