11- Allah'ın izni (dilemesi ve imkân vermesi) ile olmadıkça (insanın malına, çocuğuna ve canına) hiçbir musîbet çatmaz! Ama her kim Allâh'a îmân ederse O onun kalbini (sabra ve başına geleni Allâh'tan bilip, rızâ göstermeye) hidayet eder (ki, böylece o belâya uğrayan kişi, kendisine gelip çatanın zâten ona isabet edecek olduğunu, ona isâbet etmeyenin de zâten kendisine gelip çatmayacağını yakînen bilir). Zâten Allâh her şeyi (hakkıyla bilen bir) Alim'dir. (Dolayısıyla îmanlı kişinin yakînî inancını bildiği için musîbet ânında onun kalbini kaydırmaz.)
12-(Emir ve yasaklarına riâyet hususunda) Allâh'a da itâat edin, o Rasûl'e de itâat edin! Eğer (onların hükümlerinden) yüz çevirirseniz (ne Allâh'a, ne de peygambere hiçbir zarar veremezsiniz)! Artık Rasûl'ümüzün üzerine düşen, ancak apaçık bir duyurudur! (O da bu vazîfesini hakkıyla yapmıştır. Dolayısıyla onun tebliğine uymayanlar sâdece kendilerine zarar vermiş olurlar.)
13- Allâh ki; O'ndan başka hiçbir ilâh yoktur! Öyleyse îmân edenler ancak Allah'a (güvenip) tevekkül etsin! (Zîrâ her şeyin Allâh-u Te'âlâ'dan geldiğine inanmak her işte sâdece O'na güvenmeyi gerektirir.)
Teğabün sûresi
·
584 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.