Uğur Demircan'ın altı öyküden oluşan Örtü adlı öykü kitabı, esere ismini veren "örtme" ve "örtü" kavramlarının getirdiği imgelerle örülmüş metinlerden oluşuyor. Suçların ve kusurların örtülmesi bu öykülerin ortak teması, diyebiliriz. Böylesi bir ortaklığın öykülerin okurun aklında kalabilmesi adına da güzel bir seçim olduğunu düşünüyorum. Öykülerin tamamı tek isim olarak seçilmiş. Sadece bunla bile eser oluşturulurken belirli bir kurgu temeli üzerinden inşa edildiğini görebiliyoruz. Kitapta özellikle karanlık atmosfer kurulumu olmak üzere temiz dil kullanımı ve diyaloglarla gayet başarılı metinler mevcut. Mekân olaraksa daha çok köy ve kasaba tercih edilmiş.
Bundan sonra yazacaklarımsa daha çok teknik detaylara dair. Kitabın yalnızca altmış yedi sayfa ve sadece altı öyküden oluşmasının benim açımdan yetersiz olduğunu söylemeliyim. Özellikle son öykü olan "Taş"ın yirmi sayfalık hacminin, böylesi az sayıda metinden oluşan sayfa sayısı düşük bir kitap için fazla olduğunu düşünüyorum. Köy ve kasaba anlatımının başarılı olduğunu düşünsem de mekân olarak şehri daha da çok görmek isterdim. Evet, kitabın en hacimli öyküsü olan "Taş" belki kentte geçiyor ama onda da mekân çizimi düşük seviyede. Bu öykü daha çok karakterlerin yaşamına ve gerçekleşen olaya odaklı.
Sonuç olarak başarılı bir ilk öykü kitabı okudum. Benim için dil ve içerik olarak tatmin ediciydi ama yazardan bundan sonraki öykü kitaplarında daha hacimli ve daha çok öyküye sahip eserler bekliyorum. Adettendir, en sevdiğim öykülerse kitabın başında bulunan "Sır" ve "Ortak".
Şuraya yazar 
Gülhan Tuba Çelik 'ten bu kitapla ilgili sağlam bir inceleme bırakayım:
litrossanat.com/sir-giz-ve-kapa...
··
798 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.