“Çünkü yeryüzündeki bütün hikâyeler birbiriyle akrabaydı.” Çünkü aslında unutuldu zannedilen hiçbir şey sonsuzlukta yok olmaz, bir yerlerde izi kalır. Ve bütün sırlarıyla orada yatar. Bu sırlar ki, bazen doğanın muhteşemliği ile dünyaya yeniden tezahür eder. Ben okurken, belki birbirine çok yakın zamanlarda okumuş olmanın getirdiği etkiyle ağaç üzerinden anlatılmış hikâye ve karakterleşmiş anlatıcı kısımlarını Elif Şafak’ın Kayıp Ağaçlar Adası kitabına benzettim. Elbette hikayeler çok başka. Tek ortak tarafları, sanırım, acıyı referans alması ve bundan beslenmesi. Siyasi olayların da arka planda sis perdesi tadında geçirilmesi ile çokça vicdan muhasebesi, etik değer sorgulaması yapıyorsunuz. Belki de zaten yazarın unutmamayı tema alıp, yaptırmak istediği budur: Bazı yaşananlar asla unutulmamalıdır ve hatta ağızdan ağıza anlatılmalıdır ki herkes bilsin bu acıların getirdiği sonuçları. Ülkemizin unutma hastalığına yakalandığı günlerde, belki de hatırlamanın ne kadar kıymetli olduğunu da hatırlatmak için bir gayesi var romanın.

Annem Gittiğinden Beri Çiçek Ekmiyoruz BahçeyeMustafa Orman · Everest Yayınları · 2022107 okunma

·

403 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Seda KK