Her güneş doğduğunda, yaşananlar gecenin içine gömülürdü. Bazı geceler gömüldükleri yerden çıkardı; yeni bir çukur kazar, bu sefer onları oraya gömerdim. Sonra onları gömdüğüm yeri bile unuturdum. Başlarda yaşananları gömüldükleri yerde bırakıp devam etmek kolaydı, bir yükten kurtuluyormuş gibi hissederdim ama her seferinde geride bıraktığım aslında benim bir parçamdı. Unuttukça eksildim, eksildikçe silindim. Gülümseyince gözleri parlayan bir kız çocuğuydum, sonra onu bile unuttum.
·
31 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.