Altını çizdiğim cümleler okuduğum kitaplar 5 yaşında bir çocukla iletişim kurmaya yetmiyormuş. Onun sevincini paylaşmak beraber oyun kurmak ne kadar zor. Her şeyi merak ederken her şeye açken hiçbir şeyi yanlış bilmesin diye çaba vermek, insanın kendini, kendisine cahil gösteriyor. Ben çocuklar kadar soru sormayı ne zaman bırakmışım. Enerjimi, bu hayata olan merakımı, sorgumu ne zaman bırakmışım. Heyecanlanmak yok, her gün insanlar ölüyor! Acı şeyleri yaşamadan böyle uzaktan izlemek 5 yaşında çocuğun karşısına geçince hiç yaşanmıyormuş gibi geliyor insana. Onların hayatı ne kadar saf ve temiz. Hep öyle kalsaydık. Bütün insanlık çocuk ruhlu kalabilseydi ne olurdu?