"Hürriyetsiz bir mahpusun umutları, sıradan hayat süren bir adamınkilerden bambaşkadır. Hür bir adam, tabidir ki, hayatının gidişindeki bir değişikliği, düşlerini gerçekleştirmeyi umut eder, ama o yaşarken, hareket ederken, günlük hayatın akışına kapılmışken düşünür bunları. Bir mahpus için iş öyle değildir. Burada da bir hayat-hapishane, sürgün hayatı- var diyelim; hangisi olursa olsun, ne kadar müddetle sürülmüş bulunursa bulunsun bütün sürgünler içgüdüyle, hayatının bu döneminin kesinlikle gelip geçici bir şey olduğuna inanır. Her sürgün burada evinde olmadığını her an hisseder, misafirliktedir sanki. Yirmi yılı iki yıl gibi görür ve elli yaşında hapishaneden çıkarken otuz beş yaşındaki gibi dinç olacağını sanır. "Daha önümüzde koca bir ömür var!" diye düşünür ve bütün can sıkıcı kaygıları inatla kovar."
Sayfa 119 - İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okuyor
·
38 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.