Öyküler... Bir gün bir yazar çıkar, insanları anlatır. Ama sadece anlatmaz, satır aralarındaki öykülerde kendinize rastlatır. Mutlaka içlerinden birinde göz teması kurup, kendinize bakarsınız. Yazar elini tuttuğu hikâyeyi, size emanet eder. İşte tam da bu tadı aldığım içeriklerden birini daha okudum. Kitaba ismini veren Deli Tarla bilmem ki nasıl anlatsam, çok etkiledi beni. Okurken bende de yer gök birbirine karıştı. Bazen hepimiz yıldızları yerde toplarız demek geçti içimden. Okuyanlar ne demek istediğimi anlayacaktır. Deli sandığımız tarlalarda geçiyor ömrümüz, neler olduğunu anlayamadığımız. Her bir öyküyü tek tek anlatmak zor ama hissettirdiklerinden bahsedebilirim. İnsanın beklediği ne çok şey var düşününce. Ne çok yokluğunu duyduğumuz, ihtiyacını hissettiğimiz hep bir parçamızı bir diğerinde bıraktığımız duygular var yaşamda. Yazar tüm bunları kucaklayıp bir sepete bırakmış adeta. Zili çalıp kapınıza bırakıyor. İnsan hayatının kaç perdelik olduğunu görüyorsunuz öykülerde. Yaşam dediğimiz bazen çekişmeli bir boşanma davası gibi. Ne o vazgeçiyor ne de biz, istediklerimizi alana dek bitmez bu mücadele. Her biri ayrı öykü ne diyelim yaşam böyle bir yer. Bazılarında karaya oturmuş yaşamlar, ufacık bir dalgada yol aldı alacak bir balıkçı teknesi gibi. Sadece o ivmeyi bekliyor. Tıpkı Münevver Hala gibi, Adieu diyeceğiz bir gün yaşama, o bağı bulduktan sonra belki. Sonra da sessizce veda edeceğiz kim bilir. Vedaları sevmem ama yaşam ve içindeki her şeyle olan bağımız günün birinde sona erecek. Bunu hatırladığım her an, yaşam benim için daha da anlam kazanıyor ki, bir şeyler bitmeli zaten, başka şeyler başlasın diye. Her bir öykü çok başka bir yeryüzü oldu benim için. İklimleriyle en çok...

Deli TarlaŞermin Yaşar · Doğan Kitap Yayınları · 20205,3bin okunma

·

29 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.