Balıkçıların birbiri ardına oltalarını çekmeye başlamalarını, iğnelerden hızlı hareketlerle çıkardıkları balıkları kovalarına attıktan sonra akından biraz daha yararlanabilmek için kamışlarını hırsla ileri doğru savurmalarını izlerken içim bir tuhaf oluyordu. Onlar gibi olmak istediğimi anlıyordum. Bu garip bir istekti: Tek tek baktığımda onlardan biri gibi olmak istemiyordum. Toptan, bir bütün olarak onlar gibi biri olabilmek... Eskiden yalnız başıma dolaştığımda, herkesten farklı olduğuma inandırmaya çalışırdım kendimi. Onlardan biri olma düşüncesi bile moralimi bozmaya yeterdi. Fakat şimdi bunun tam tersini hissediyordum. Balık tutanların yanındaki bankta, oyuna alınmayan küskün bir çocuk gibi oturmuş onları izliyordum. İçimden geçen, hiçbir şey düşünmeyeceğim bir âna kavuşmaktı belki de. Oltanın ucundaki kıpırdanmalara kulak kesilmiş, yoğunlaşmak için zihnini tamamen boşaltmış biri olabilmek...
Sayfa 196 - II. Bölüm Âlemlerin Sürekliliği - Uzun YürüyüşKitabı okudu
·
20 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.