İnsanlara kıymet vermeyi, onlara kıymet katmayı unuttuk bu günlerde. Keşke eskisi gibi selamlaştığımızda yüzümüz gülse. Ama korkuyoruz...
Korkmakta belki haklıyız insanlardan, ama korkuları aşıp tanışınca, konuşunca ve gülüşünce daha güzel günler yaşamaya başlayacağız. İnanıyorum.
Her insan aynı değil... Her parmak aynı mı, ellerimizdeki?
Her kusur bir değil... Her insan aynı mı, hayatımızdaki?
Yargılamayalım...anlamaya, konuşmaya ve sevmeye çalışalım.
Hem belki daha eğlenceli olur böyle dünya...