Öykülerdeki temiz dil kitapta göze çarpıyor. Farklı anlatıcı tipi kullanımlarında da aynı temiz dil devam ediyor. Genel olarak ilk öyküdeki Ayhan karakteri gibi bir yerinden kırılmış insanların hikâyelerini görüyoruz. Öykülerde biçimsel deneyişler mevcut. Özellikle bu tarafını sevdiğimi söylemeliyim. Öykü türünde pek kullanılmayan metin içi başlık kullanımını kitaptaki bazı öykülerde görüyoruz. Bunun anlatıma hareket kattığını düşünüyorum. Örneğin "Yılan Kokusu" öyküsünde de normal anlatımla italik yazı bir arada kullanılıyor. Bu metinde karşılıklı olarak devam eden çift anlatıcı mevcut. İlk iki öyküde final kısmının daha fazlasını istediğini düşünüyorum. Biraz daha uzun olabilirdi bu metinler. Kimi öykülerde kurgusal boşluklar bulunuyor. Evet, öyküde boşluk bırakmak okura alan açar. Temelde iyi bir şey olmakla birlikte yine de anlatılmak istenen her neyse okura da verilebilmeli. Bundandır ki bazı öykülerde neyin ne olduğunu tam olarak anlaşılmıyor. Adettendir, en çok "Narkolepsi" öyküsünü sevdim. Uyurgezer karakterin yaşadıkları harikulade anlatılmış. Yaptığım olumsuz eleştirileri de eserin bir ilk kitap olmasına veriyorum. Öykülerdeki anlatım ve farklı biçim kullanımıyla ödülün hak edilerek alındığını düşünüyorum.

Geçmişi BeklemekÜzeyir Karahasanoğlu · Manos · 016 okunma

·

216 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Turhan Yıldırım