Kitaba sevmeyeceğimi düşünerek önyargılı başlamıştım. Fakat dilin sadeliği, anlatımın akıcılığıyla beni kendine çeken bir kitap oldu. Kitabın ana karakteri Duval gerek kıskançlıklarıyla gerek çabasıyla, Marguerite’yi başkasıyla gördüğünde ki kafasında oluşan düşünceleri ile kendime bezettiğim bir karakterdi. Bu sebeple beni daha çok kendine çeken; karakterlerin acısıyla sevincini birlikte yaşadığım bir kitaptı. Tavsiye ederim.
Eser Fransa 'da sergilendiginde bir arkadaşı Alexandre Dumas'a (baba), eserin şahane olmuş diye iltifat ediyor.
Dumas arkadaşına "benim eserim değil, eserimin eseri" sözleriyle cevap veriyor.
Kitabın yazarı Alexandre Dumas’ın oğludur. Baba Dumas kendi ismini oğluna vermiştir.
